بی‌تحرکی که این مقام مسئول در سخنان خود به آن اشاره کرده ناشی از ورزش نکردن است که به تبع آن فرد در معرض خطر بیماری‌های قلبی و عروقی قرار می‌گیرد. این امر نشان از آن دارد که حوزه سلامت در کشور ما با یک چالش بسیار جدی مواجه است و مقامات و دستگاه‌های مسئول نتوانسته‌اند به‌گونه مطلوب زیرساخت‌ها را تغییر داده و امکانات مناسبی را جهت ورزش همگانی در کشور فراهم کنند.
حال این سؤال پیش می‌آید که در حالی که در اکثر نقاط جهان مردم خود به‌صورت داوطلبانه به ورزش می‌پردازند و در لابه‌لای اوقات کاری خود، زمانی را نیز به ورزش و پیاده‌روی اختصاص می‌دهند و حتی خودروی خود را با فاصله از محل کار خود پارک می‌کنند تا بهانه‌ای برای پیاده‌روی داشته باشند چرا در کشور ما 40درصد از افراد نهتنها ورزش نمی‌کنند که بنا‌بر گفته رئیس اداره غیرواگیر مرکز مدیریت بیماری‌های وزارت بهداشت، بی‌تحرک یا کم تحرک هستند.
بخشی از علل ورزش نکردن مردم ایران به مسائل فرهنگی مرتبط است، چرا که داشتن یک برنامه ورزشی منسجم روزانه و هفتگی مستلزم فرهنگ‌سازی از طریق تلویزیون و مدارس است و در حالی که ساعات ورزش در مدارس چندی است کاهش یافته و در تلویزیون نیز در زمینه ورزش و فواید آن کمتر تبلیغ می‌شود نمی‌توان انتظار داشت که از نظر فرهنگی دید مردم به پدیده ورزش لااقل در درازمدت تغییر کند.
اما یکی از علل اصلی کم تحرکی و ورزش نکردن بخش قابل توجهی از مردم ایران را می‌توان در کمبود امکانات شهری دانست. در چند سال اخیر شهرداری تهران تلاش‌هایی را در این زمینه کرده و سعی شده است مانند کشورهای توسعه یافته در تهران نیز مسیر ویژه دوچرخه‌سواری احداث شود و در پارک‌های بزرگ نیز لوازم ورزشی برای ورزش عموم نصب شده و با احداث ایستگاه‌های دوچرخه تلاش شده است تا مردم به استفاده بیشتر از دوچرخه در ایاب و ذهاب ترغیب شوند. این اقدامات مثبت در برخی از دیگر شهرهای بزرگ کشور نیز تا حدودی به اجرا در آمده است اما هنوز هم در این زمینه کاستی‌ها فراوان است.
در حالی که در بسیاری از شهرهای کشورهای توسعه یافته مسیرهای جداگانه‌ای در کنار خیابان‌های اصلی و پارک‌ها و فضاهای بزرگ سبز جهت پیاده‌روی و ورزش دو و دوچرخه سواری احداث شده و بسیاری از کارشناسان احداث این مسیرهای ویژه و ایجاد امکانات ورزشی مناسب در پارک‌ها را گواه ترغیب مردم در این کشورها به ورزش می‌دانند، در تعداد زیادی از شهرهای ایران هنوز نهتنها این امکانات ویژه احداث نشده بلکه تا به امروز بسیاری از پیاده‌روهای این شهرها که باید محل مناسب و ایمنی جهت حداقل عبور و مرور امن عابران باشد احیا و بازسازی نشده است.
نباید نسبت به معضل بی‌تحرکی در ایران که یکی از معضلات عمده محسوب می‌شود و می‌تواند عامل بیماری‌های قلبی و عروقی خطرناک و بعضا مرگبار شود بی‌تفاوت بود. سلامت شهروندان می‌تواند به‌طور مستقیم به سلامت جامعه و عدم‌گرایش مردم به دخانیات و مواد‌مخدر کمک کند و به‌طور غیرمستقیم نیز باعث پرورش نسل‌های سالم با ذهن‌های سالم و آگاه شود که بتوانند در راه توسعه و تعالی کشور مؤثر باشند. برای حل این معضل که حوزه سلامت با آن مواجه است باید زیر‌ساخت‌های مناسبی را در شهرهای کشور ایجاد کرد تا مردم با کمترین هزینه ممکن و در امنیت کامل بدون اینکه خطر تصادف آنها را تهدید کند یا با خطر شکستن پا و دست مواجه شوند بتوانند در محیط‌های شهری حتی در محیط‌های پر ازدحام نیز به ورزش بپردازند تا سلامت آنها تأمین شود.
